શિક્ષક દિન વિશેષ... સૌગુરુજીઓને સમર્પિત...

શિક્ષક દિન

તમે વકીલ, ડોક્ટર, સી.એ. વગેરેનું વિઝીટીંગ કાર્ડ ક્યારેક ને ક્યારેક જોયું હશે. ક્યારેય “શિક્ષક”નું વિઝીટીંગ કાર્ડ જોયું ? આપણે ઉતાવળ નથી, મસ્તિષ્ક પર ભાર આપીને શાંતિથી યાદ કરો, ક્યારેય જોયું ? શિક્ષક- સમાજ નામનાં સ્તંભ ઉપર સૌથી ટોચે બેઠો છે. તેની પોતાની ઓળખ એક કાગળની ચબરખીને આશ્રિત નથી. એક શિક્ષકની ઓળખ એનું નોલેજ છે, એની વર્તણૂક છે, એની નિષ્ઠા છે. એક સામાન્ય માણસ અને એક શિક્ષકમાં રહેલો તફાવત ક્યારેય નોંધ્યો છે ? ધૂર્ત બનવાની તુલનામાં બેવકૂફ બનીને પણ સંતોષ માને એ સામાજિક પ્રાણીનું નામ “શિક્ષક” છે. પંતુજી શબ્દ શિક્ષક માટે વપરાય છે. ગર્વ કરો કે, આપણા માટે “લાંચિયો”, “ભ્રષ્ટાચારી” કે “કામચોર” શબ્દ વપરાતો નથી. સ્કૂલ એ તો એક ચોક્કસ સ્થળે ઉભી કરેલી ભૌતિક સગવડ છે. સાચી સ્કૂલ તો શિક્ષકમાં છે. સ્કૂલ છે તો શિક્ષક નથી, શિક્ષક છે તો સ્કૂલ છે ! શિક્ષક શું છે ? જાઓ, એ લોકોને જોઈ આવો જેનાં જીવનમાં શિક્ષક નથી આવ્યો. શિક્ષક ન હોય તો એના પરિણામ કેવા હોય ? એ જોવું હોય તો એ ગામોનો પ્રવાસ કરો જ્યાં છેલ્લાં ઘણાં વર્ષોથી સ્કૂલ કે શિક્ષક નથી. ફિલોસોફર સ્ટોન એટલે કે પારસમણી ક્યારેય પોતાને સોનાનો બનાવી ન શકે પણ એ અન્ય લોખંડના ટુકડાને સુવર્ણ બનાવી દે. ALL TEACHERS ARE PHILOSOPHER’S STONE. શિક્ષકનાં એક અન્ય હિડન ગુણની વાત કરું. સરકારી નિયમ મુજબ તેણે તમામ બાળકોની જાતિ/જ્ઞાતિ રજીસ્ટરમાં નોંધવી પડે છે. આ વ્યવસાયકારની મહાનતા જુઓ સાહેબ, એ માત્ર રજીસ્ટરમાં જ નોંધ કરે છે ક્યારેય મગજ કે હૈયામાં એની નોંધ કરતો નથી. એનાં માટે તમામ બાળકો સરખા છે. ધનિકનું બાળક હોય કે ગરીબનું, એના માટે એ માત્ર “વિદ્યાર્થી” છે. જો શિક્ષકોએ ક્યારેય એવા ભેદભાવ રાખ્યા હોત તો એક ગરીબનું બાળક ક્યારેય લાલ બહાદુર શાસ્ત્રી ન બની શક્યું હોત ! કેટલાંક ધનકુબેરો પોતાની સંપત્તિનું ૮૦% તો કોઈક ૯૦% દાન કરે છે. બીજા દિવસે છાપાઓમાં એમનાં સ્તુતિ-ગાન થાય છે. એક સાચાં શિક્ષક પાસે જ્ઞાનરૂપી ધન જ હોય છે અને તે પોતાનાં વિદ્યાર્થીઓ પર એ ધન ૧૦૦% ન્યોછાવર કરી દે છે. હવે કહો આનાથી મોટો કોઈ દાનવીર ખરો કે જે પોતાની ૧૦૦% સંપત્તિ લૂંટાવી દેતો હોય ? એક ગરીબ માં જ્યારે પહેલી વખત પોતાનાં બાળકને નિશાળે મૂકવા આવે છે ત્યારે એ બાળક રડે છે. માં ને પણ એમ થાય છે કે, આ મારું બાળક અહી સ્કૂલમાં કેવી રીતે રહેશે ? તે વખતે એક શિક્ષિકા આવીને એ બાળકનો હાથ ઝાલે છે. એ શિક્ષિકા આંખના ઈશારાથી માં ને જવાનું કહે છે. તે સમયે એક અલૌકિક ઘટના બને છે. જે ઘણાને ધ્યાનમાં નથી. તે સમયે એ બાળક એક માં ની આંગળી મૂકીને બીજી માં ની આંગળી પકડે છે. માં સમાન હોય તે માસ્તર ને બાકીના ટીચર, સમજાય તો સારું. શિક્ષકનુ સ્થાન ક્યારેય કોઈ નહી લઈ શકે. ટેકનોલોજી પણ નહી. એય અનુભવ સૌને થયો કે, ટેકનોલોજી મગજને બુર્જ ખલીફા બનાવી શકે છે પણ હૃદયને ઉજ્જડ રેગીસ્તાન બનાવી દે છે. સારું જીવન જીવવા બંનેનો વિકાસ જરૂરી છે. એજ્યુકેશનની મોબાઈલ એપ્લીકેશન, વિડીઓ, ફાઈલો એ “સેવ-મમરા” છે. એ નાસ્તા માટે સારાં છે. એ ક્યારેય સમાજની ભૂખ નહી ભાંગી શકે. “સેવ-મમરા” ક્યારેય ભોજનનો વિકલ્પ ન બની શકે. શિક્ષક કેટલો ભાગ્યશાળી છે, જુઓ. આ દેશનો ભવિષ્યનો વડાપ્રધાન, ભવિષ્યનો કોઈ શ્રેષ્ઠ ડોક્ટર, ભવિષ્યનો કોઈ વૈજ્ઞાનિક, ભવિષ્યનો કોઈ પરમવીર ચક્ર વિજેતા સૈનિક, ભવિષ્યનો કોઈ બાહોશ વકીલ એ બધાં વર્તમાનમાં શિક્ષકના હાથ નીચે ભણી રહ્યાં હશે. શિક્ષકને ભવિષ્યનો નિર્માતા એમ ને એમ નથી કહ્યો. ભવિષ્યના નિર્માતાને કોટિ કોટિ વંદન. મને ગર્વ છે કે હું શિક્ષક છું. 💐💐💐💐💐💐💐💐